O "Stalker" του σύμπαντος

Κοιτώντας τον ουρανό τη νύχτα, εδώ στην Αθήνα, αυτό που λέω πάντα είναι ότι μου λείπει το μαύρο. Το μαύρο τ' ουρανού που βοηθά τα άστρα να λάμπουν.

Την περασμένη Κυριακή, νύχτα με πανσέληνο, βρεθήκαμε στο αστεροσκοπείο της Πεντέλης, μοναδική εμπειρία. Κι αυτό που την κάνει μοναδική, δεν είναι μόνο η μοναδικότητα της ενασχόλησης με την παρατήρηση του ουρανού και των σωμάτων του, αλλά και οι άνθρωποι που την πλαισιώνουν.

Εκεί γνωρίσαμε τον αξιαγάπητο "Stalker" του σύμπαντος κύριο Νίκο Ματσόπουλο, αλλά και τους εξίσου δοτικούς συναδέλφους του. Θα μιλήσω όμως για τον πρώτο. Άνθρωπος, που σου μεταδίδει την αγάπη του για το επιστημονικό του αντικείμενο, άμεσα, απλόχερα, λαϊκά, χωρίς να κρύβεται πίσω από πομπώδη επιστημονικά προσωπεία, ξύλινες εκφράσεις και καθωσπρεπισμούς. Με σεβασμό στις γνώσεις σου, όποιες κι αν είναι αυτές, όσες κι αν είναι αυτές.

Τον γνωρίσαμε περιμένοντας έξω από το αστεροσκοπείο, μέχρι να ξεκινήσει η ξενάγηση στον άγνωστο κόσμο του σύμπαντος, κι αυτή η γνωριμία μόνο μονοδιάστατη δεν ήτανε. Η συζήτηση μαζί του θα μπορούσε να συνεχιστεί επ' αόριστο, γιατί οι γνώσεις του είναι πολλές και η διάθεσή του για ανθρώπινη επικοινωνία ακόρεστη.

Βρίσκεται εκεί και επικοινωνεί με τον κόσμο εδώ και 41 χρόνια, σε 4 μήνες θα βγει στη σύνταξη. Γι αυτό και σας προτείνω να επισκεφθείτε το αστεροσκοπείο της Πεντέλης πριν το πέρας αυτών των μηνών. Και είμαι σίγουρη πως πέραν από παρατηρητές των άστρων, θα θελήσετε να γίνετε και παρατηρητές της μοναδικής οντότητας του Νίκου Ματσόπουλου.

Η παρακάτω πρόταση, πέραν από προσωπική πεποίθηση και γνώση κερδισμένη μέσω της πολυετούς του εμπειρίας, νομίζω πως τον ακολουθεί και σε κάθε του παρουσίαση...

“Πέρασα σχεδόν όλη μου τη ζωή στο Αστεροσκοπείο, εδώ και στην Πεντέλη, κι αυτό που απέκτησα- σαν φιλοσοφία ζωής- είναι η δική μας ασημαντότητα μπροστά στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Αυτό μου επιτρέπει να φιλοσοφώ και να δίνω σημασία σε πράγματα που έχουν αξία”.

Παρατηρώντας το σύμπαν - Νίκος Ματσόπουλος